Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Ψυχαναγκασμοί...;

1) Στο νηπιαγωγείο και στο δημοτικό είχα μεγάλο θέμα με την ταξινόμηση των ξυλομπογιών μου. Θυμάμαι, η μαμά μου μού είχε αγοράσει μία τεράστια, επιμήκη, κασετίνα με πολλά λαστιχάκια-θηκάκια για στυλό μολύβια κτλ επειδή ήξερε τι ψώνιο ήμουν με την ταξινόμηση (δεν υπήρχε περίπτωση να τα πετάξω όλα χύμα σε μία κυλινδρική κασετίνα). Και πάλι όμως αντιμετώπιζα πρόβλημα όταν ερχόταν η ώρα να ταξινομήσω τις ξυλομπογιές μου. Το πρόβλημα ήταν ότι είτε θα τις τοποθετούσα με σειρά αυξανόμενου (ή μειωμένου) μεγέθους αλλά ΟΧΙ με σειρά χρωμάτων, είτε θα ταίριαζαν στη σειρά τα χρώματα (π.χ από το άσπρο μέχρι το μαύρο) αλλά τα περισσότερο ξυσμένα μολύβια, άρα και τα πιο κοντά, θα εμφανίζονταν στη μέση μεταξύ κάποιων πιο μεγάλων και θα με εκνεύριζαν. Υπήρχε βέβαια και η λύση του να ξύνω όλα τα μολύβια με βάση το χρώμα τους, ώστε να ταιριάζουν και με τα δύο είδη ταξινόμησης...

2) Δεν υπήρχε περίπτωση να γράψω "σκέφτομαι και γράφω" ή "γράφω και μαθαίνω" αν το μολύβι μου δεν ήταν ΤΕΛΕΙΑ ξυσμένο... Θυμάμαι πόσο εκνευριζόμουν όταν στην προσπάθειά μου να φτάσω στην τέλεια μύτη, αυτή έσπαγε μέσα στην ξύστρα και συνέχιζα να ξύνω και να ξύνω για να συμβεί πάλι το ίδιο.. :(

3) Τα βιβλία στη βιβλιοθήκη έπρεπε να ικανοποιούν τις εξής συνθήκες ταξινόμησης : σειρά μεγέθους, χρώμα εξωφύλλου, είδος, σχετικότητα με άλλα βιβλία... Φανταστείτε χάος εκεί...
4) Όταν περπατούσα σε δρόμο με παντός τύπου πλακάκια, πάντα προσπαθούσα να ΜΗΝ πατήσω τις γραμμές-όρια μεταξύ των πλακακίων και το ιδανικό ήταν να πατάω σε κάθε πλακάκι στη σειρά, χωρίς να πηδάω κάποιο. Όσο περνούσε ο καιρός και μεγάλωνα, αυξανόταν και το άνοιγμα των βημάτων μου. Αυτό είχε ως συνέπεια να δώσω ένα ελαφρυντικό στον εαυτό μου και να του επιτρέψω να μην πατάει απαραίτητα μέσα σε ΚΑΘΕ πλακάκι, αλλά και πάλι να ΜΗΝ πατάει τις γραμμές. Μάλιστα, πολλές φορές σκεφτόμουν ότι ήμουν αθλήτρια του άλματος εις μήκος και ότι έπρεπε να πατήσω ΑΚΡΙΒΩΣ πριν τη γραμμή. Αυτό αύξανε τη δυσκολία του περπατήματός μου (και την απογοήτευση που ένιωθα αν έκανα "άκυρο άλμα" ) και σε αρκετές περιπτώσεις τον εκνευρισμό των γύρω μου :P

Κατά τα άλλα πιστεύω ήμουν φυσιολογικό παιδάκι :P


1 σχόλιο: